ANATOMIA BLOKOWISK

Człowiek w architekturze. Odgradzamy się, kupujemy mieszkania na kredyt na strzeżonych osiedlach pozbawionych drzew, bo nowe, bo swoje. Nie znamy sąsiadów, przemykamy szybko na linii uczelnia-dom lub praca-dom. Definiujemy pojęcie bezpieczeństwa, prywatności i relacji od początku. Zamiast ciekawskiej pani Krysi wybieramy pana X z firmy ochroniarskiej XYZ. Jak, gdzie i dlaczego tak mieszkamy? Kto z nas działa inaczej? Czym jest PRLowska wielka płyta? We wrocławskim Muzeum Współczesnym ma miejsce cykl spotkań Anatomia blokowisk. Mowa była już o blokowym DNA, kolejnym razem na warsztacie będzie układ pokarmowy i oddechowy polskich bloków (osiedli?).

Ja dopiero na studiach sprawdziłam jak to jest mieszkać w bloku. Takim na strzeżonym osiedlu, w niskiej zabudowie, a także typowo PRLowskim. Każde ma swoje plusy i minusy. Fajnie jest porozmawiać o nich, zastanowić nad przyszłością, nad tym jak wpływają na rozwój społeczeństwa, czym są, a czym mogą być. O tym właśnie toczą się rozmowy na Anatomii blokowisk. 

Mimo, że bardzo podobają mi się stare kamienice, ich przestrzeń, projekt, to jednak w większości są mało praktyczne do mieszkania przynajmniej dziś (z mojego punktu widzenia!), ze względów finansowych oraz co tu kryć, estetycznych i bezpieczeństwa: śmierdzą raczej niż pachną, a i towarzystwo trafia się różne, dość podejrzane. Za to bloki… może nie są perłą architektury, ale. Lubię ten szary klimat. Lubię odkrywać co znajduje się w tych pozornie jednakowych blokowiskach. Z resztą mogliście się już o tym przekonać w tym i tym iiii jeszcze tym wpisie. Blokowiska są chyba zbyt demonizowane. Jak Wy myślicie?

płaszcz / coat: NEW YORKER | szal / scarf: H&M | bluzka / blouse: OBJECT sh | spódnica / skirt: ORSAY | rękawiczki / gloves: prezent/gift | torba / bag: DZIKI JÓZEF | buty / shoes: ZALANDO 

zdjęcia: Kasia